Szkolnictwo w Bobowej
Są pewne poszlaki, że szkoła parafialna istniała w miasteczku już w wieku XV, a na pewno na początku XVI wieku, a akt erekcyjny z 1529 roku podnosił jej rangę do kolegiackiej. Brak jednak wiadomości o nauczycielach i ich stanie. Źródła historyczne wymieniają nazwisko nauczyciela w latach 1624-1634, jest nim Seweryn Linowski, człowiek świecki.
W czasie rozbiorów najprawdopodobniej szkoła bobowska przestała istnieć, bo źródła austriackie podają, że szkołę trywialną założono w 1792 roku. Szkoła trywialna, w której uczono czytać, pisać i rachować miała jedną klasę oraz podlegała nadzorowi kościelnemu i odtąd szkołą kierował proboszcz parafii. Szkolnictwo było podzielone na obwody zgodnie z dekanatami, a dziekani byli inspektorami szkolnymi. Na liście dziekanów - inspektorów figurują takie nazwiska jak: ks. Jakub Ciągłowski, ks. Ludwik Kowalski i ks. Stanisław Baniak. Bobowa jako siedziba dekanatu pełniła rolę obwodu szkolnego, do którego w roku 1863 należały szkoły ludowe w Ciężkowicach, męska i żeńska w Bobowej, Bruśniku, Grybowie, Jastrzębi, Lipnicy Wielkiej, Rożnowie i Wilczyskach. Nauczycielem szkoły bobowskiej przez 43 lata (1829-1872) był Jędrzej Martuszewicz.
W roku 1867 kierownictwo całego szkolnictwa podporządkowano państwu. Ustawa ta powołała krajową radę szkolną oraz rady okręgowe i miejscowe. W Bobowej przewodniczącym rady szkolnej został proboszcz ks. Leon Kozłowski. Pod koniec XIXw. z dużym powodzeniem i uznaniem pełnił tę funkcję ks. Antoni Mamak. Znani nauczyciele w Bobowej to: Szymon Przybyło, Szymon Ponikło, Jędrzej Martuszewicz, Michał Eustachiewicz, Wawrzyniec Chmura i Józef Magiera. Józef Magiera kierował szkołą do 1924 roku.
Bobowska szkoła należała do wyżej zorganizowanych wśród szkół ludowych w powiecie grybowskim, ustępowała tylko sześcioklasowej szkole w samym Grybowie i pięcioklasowej w Ciężkowicach. Bez wątpienia podniesienie rangi szkoły z jednoklasowej do czteroklasowej należy pisać na poczet zasług kierownika urzędu miejskiego, który dążył do tego, by miasteczko miało szkołę otwierającą drogę do dalszego kształcenia w gimnazjum. W systemie szkolnym galicyjskim dopiero szkoła czteroklasowa spełniała ten warunek i o taką szkołę wystarała się Bobowa w XIX wieku.
Pod sam koniec XIX wieku, oprócz szkoły ludowej, miasteczko zdobyło się na uruchomienie pierwszej szkoły zawodowej. Była to zorganizowana w 1899 roku Krajowa Szkoła Koronkarstwa, w której okoliczne dziewczęta uczyły się wyrobu koronek klockowych. Pierwszym kuratorem tej szkoły był lekarz bobowski Wincenty Wróblewski, a pierwszą nauczycielką Zofia Małecka. Kolejnymi kuratorami byli: Edmund Górski, ks. Antoni Mamak, Bolesław Wieniawa Długoszowski. Nauczycielką była Helena Rzeczycka Dzikiewiczowa. Krajowa Szkoła Koronkarstwa przyczyniła się do wykształcenia całego zespołu koronczarek znanych ze swych wyrobów nie tylko w Polsce, lecz także poza jej granicami. Dowodem tego było uzyskanie w 1905 roku złotego medalu na wystawie w San Francisco.
